Mój mąż był księdzem!

Mskrzat · Wysłany: Nie 23:20, 12 Mar 2006 Temat postu: Mój mąż był księdzem!

czwartek 2 marca 2006
Mój mąż był księdzem!

Gdy kilkanaście lat temu telewizja emitowała serial „Ptaki ciernistych krzewów”, ulice polskich miast pustoszały. Historia miłości księdza i oddanej mu pod opiekę dziewczynki podbiła serca milionów ludzi… Jednak takie historie przydarzają się też w prawdziwym życiu!

Ania i Kazimierz nie zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Kiedy ona zdała sobie sprawę z rodzącego się uczucia, on był dla niej przede wszystkim człowiekiem, mężczyzną, a nie duchownym. Kazimierz nie wiązał jednak tej - coraz bliższej - znajomości z małżeństwem. Myślał, że będą wspólnie działać w przykościelnym ruchu pomagającym niepełnosprawnym. Taki „dziwny” związek trwał aż… 11 lat! W końcu Kazimierz zdecydował się zrezygnować ze stanu duchownego.

Andrzej dopiero po pierwszych ślubach zakonnych przekonał się, jak naprawdę wygląda życie duchownego. Kiedyś, wraz ze znajomym zakonnikiem, wyszedł pospacerować po Warszawie. Trafili do baru. Kiedy rozmawiali, siedząc przy coli, podeszła do nich kobieta i zaprosiła Andrzeja do tańca. Co mi szkodziło zatańczyć – wspomina dziś gość Ewy. Potem było jeszcze kilka niewinnych spotkań. Kiedy jego nowa zorientowała się, że ma do czynienia z zakonnikiem, była w szoku. Postanowiła nigdy więcej nie spotykać się z nim. Po jakimś czasie znów jednak doszło do przypadkowego spotkania. Dziś Andrzej i Kasia są - jak zapewniają - bardzo szczęśliwym małżeństwem!

Mateusz dość szybko podjął decyzję o opuszczeniu szeregów duchowieństwa. Największy wpływ na podjęcie takiej decyzji miała znajomość z Basią, jego obecną żoną. Ale to nie jedyne, co skłoniło Mateusza do rezygnacji z kapłaństwa. Gość Ewy mówi, że gdyby nie postanowił właśnie tak, nie byłby ani dobrym księdzem, ani… ojcem!

[link widoczny dla zalogowanych]

Basia · Wysłany: Pią 18:43, 17 Mar 2006 Temat postu:

Nazywaja sie małzeństwem, ludzmi wierzącymi, ja jednak mam wątpliwosci co do ich wiary. Dla mnie ta ich "wiara" to tylko nazwa, bo jak mozna zyc w wierze bez sakramentów. Owszem osoby duchowne, złozyły przed Bogiem śluby, ale kapłaństwa i zakonne, a teraz zyją w grzechu z kobietami w zwiazkach niesakrametanych. Jakie jest wasze zdanie o tych zwiazkach?

Berenice · Gość

Kapłanem się jest już do końca życia, to znak, którego nikt nie zetrze.
Ale jeśli ktos wybiera milość, to nawet i lepiej, że zrezygnował ze stanu duchownego, bo jaki jest sens oszukiwania Boga, bedąc z kobietą i oszukiwania kobiety, bedąc duchownym.

robaczek · Wysłany: Sob 0:16, 25 Mar 2006 Temat postu:

Hmmm... Jasne uczucia, zakochanie... Ale czy to nie jest tak że dostaliśmy rozumek zeby kontrolowac uczucia a nie na odwrót...?

Mskrzat · Wysłany: Sob 12:08, 25 Mar 2006 Temat postu:

Hmm Robalku z uczuciami jest nie tak jakbyśmy chciali.sa i chwiali panują nad nami.Mysle ,że potrzeba nam je kontrolować. A w tym ,że tworzy sie uczucie duchownego i kobiety powinne obydwoje się zastanowić nad tym. Ona zabiera Bogu własność do której nie ma prawa , od zdradza Boga którmu powiedził , że chce Mu służyć, jesli nie byl wierny jednej miłości nie bedzie wierny innej.

Basia · Wysłany: Sob 16:25, 25 Mar 2006 Temat postu:

Sluchajac wypowiedzi tych osób, oni nadal uważaja sie za wierzacych, dla mnie te ich slowa sa iluzja, jak można byc wierzącym skoro łamie sie przysiege, to jest raczej zdrada. Złmanie przysięgi danej Bogu w sakramencie to takie zachowanie, jak Judasza. Zaparcie sie Jezusa dla kilku srebników, w tym przypadku dla kobiety. Tak uczucia to sa emocje, jednak człowiek o silnej wierze potrafi zaufać Panu Bogu i zapanowac nad nimi.

robaczek · Wysłany: Sob 21:23, 25 Mar 2006 Temat postu:

Hmmm... No cóż... Ale najpiekniejsze w tym wszystkim jest to że Bóg nie przestaje nawet takiego "Judasza" kochać... Mysle że jednak i oni moga wierzyć...

Berenice · Gość

Nie potępiam takiej miłości, bo czy miłość jest grzechem
Question

A zresztą......zawsze winne są dwie strony Idea

robaczek · Wysłany: Sob 21:45, 25 Mar 2006 Temat postu:

Zależy co rozumiesz przez słowo Miłość... Na dobrą sprawę to Bóg jest dawcą miłości i ktoś kto prawdziwie by kochał nie byłby zaborczy... Nie odbierałby tego co już raz Komuś poświecone... Ale ja chyba też nie potępiam... To są tylko ludzie... Czesto bardzo pogubieni i poranieni przez życie.

Berenice · Gość

"Zakazana miłość" rani obydwie strony, rani także Boga. To straszne, że serce dokonuje czasem takich wyborów...i kiieruje swoje emocje do osoby, która nie może zapewnić trwałej miłości i związku Rolling Eyes